Leaving Eden by Antimatter

عدن را ترک گویانم...

خارها را کنارم نه(neh) و سکه ها را بر چشمانم

بهوش نیستم،عدن را ترک گویانم...

و همه ی آن فریب های یخ زده اش
به سردی در آغوشم آرامیده اند...

پریشانی رفته و در سرگردانی رهایم کرده

بیرون گرم است و این هوا می کوشد
سوز (سرمای) باختن،در درونم، را نهان بدارد
اما نمی تواند...

(باخته ام)،چرا که همیشه در عقبه ی ذهنم
می پنداشتم راهی به سوی بهشت خواهم یافت
راهی که درش قدم خواهم گذاشت،به سوی بهشت
اما عشوه و دروغ،درب را از پشت قفل کردند
و حال دیگر آنجا(پشت درب) چیز زیادی نمانده...

عشوه و دروغ در همه چیز...

تا کی می توانی پنهان بمانی؟
تا کی می توانی پنهان بمانی؟

تا کی؟

.

.

.

(سولو)

.

.

.

بهای (حفظ) معصومیت،به انداره ی گم کردنش است

برخی (از این) به آرامی در می گذرند
برخی (می مانند)
فریاد کشان جان می دهند
نوبت اما به من که رسید
آه غافلگیرم کرد...
(نمی دانم) خطا از من بود؟

یا من از همان ابتدا زاده شده ام تا رضایت دهم؟...

.

.

.

(کورس)

(سولو)

Leaving Eden

Put the thorn in my side, the coins on my eyes

I'm not awake, I'm leaving Eden
And all her frozen charms lie cold in my arms
Panic went away and left me reeling
It's warm outside but the weather fails to hide
the stinging loss inside
For in the back of my mind I always thought I'd find my way to paradise
On I'd walk to paradise ...

But grace and lies locked the door from the other side
And now there's not much else there
Grace and lies
In all how long can you hide, how long?
The cost of innocence is the loss of innocence
Some may pass away, but some die screaming
When it came to my time, oh it took me by surprise
Was it my mistake, or am I born for giving in?